نگاهي به دعاي افتتاح

معرفى امامان معصوم عليهم السلام  و جايگاه و مقام رفيع و بى‏بديل آنان، تنها از عهده كسانى بر مى‏آيد كه با كمالات ايشان، داراى سنخيت و مشابهت بوده و بر مقام و رتبه آنان احاطه و اشراف داشته باشند. اين ويژگى، تنها در خود اهل‌بيت عليهم السلام  يافت مى‏شود و ديگران از احاطه به اين معرفت و عظمت، فاصله‏اى دور دارند: «موالى لا احصى ثنائكم و لا ابلغ من المدح كنهكم و من الوصف قدركم و انتم نورالاخيار و هداية الابرار و حجج الجبار1؛ سروران من، مدح و ستايش شما از توان من، بيرون و نيل به نهايت مدح و تمجيد شما از دسترس من، خارج است. چون شما نورهاي برگزيده راهنماى نيكان و حجت‏هاى خداوند عزيز و قدرتمند هستيد».
اگر نبود دعاها و احاديثى كه مقام امامان معصوم عليهم السلام  و كمالات و فضايل آنان را براى ما بيان كرده‏اند، ما هرگز از شناخت در خور توجّه و شايسته آن انوار پاك بهره‏مند نمي‌شديم و تا ابد بر ساحل درياى عظمت و بزرگى كمالات آنها، تشنه و منتظر، باقى مى‏مانديم و از سر سفره معارف و آموزه‏هاى عميق و علوم ملكوتى و آسمانى ايشان، بى‏بهره برمى‏خاستيم.
نكته ديگر آن كه تعابيرى كه بيانگر عظمت و كمال و قرب و ويژگى منحصر به فرد ائمه عليهم السلام  است، در واقع بيانگر مقامات معنوى و روحانى و شخصيت آنان است، نه شخص آنها. تبلور اين كمالات در اولياى الهى، بهترين دليل بر كمالات خداوند و نشانه كبريايى و بزرگى او است. آنان، خود را بندگان خدا و آينه داران صفات جلال و جمال حق مى‏دانند و بهتر از هر كس ديگر، علوّ و بزرگى حق را نشان مى‏دهند و به همين دليل، اميرمؤمنان عليهم السلام  مى‏فرمايد: «مالله آية اكبر منى2؛ براى خداوند، نشانه‏اى بالاتر از من نيست».